در واقع به از بین بردن سلولهای سرطانی با استفاده از داروهای خاص گفته میشود. داروهای شیمی درمانی باعث از بین رفتن سلولهای درحال تقسیم شده و بیشترین آسیب را به این سلولها میزنند زیرا یکی از بارزترین خصوصیات سلول های سرطانی سرعت در تکثیرآنهاست.
این داروها به محض اینکه سلول ها وارد مرحله ی تکثیر میشوند آنها را از بین میبرند. در بافتهای طبیعی بدن تعداد سلولهای درحال تقسیم بسیارکم هستند و به همین دلیل آسیب کمی هم به آنها وارد میشود.
برای جلوگیری از احتمال وجود سلول های سرطانی و از بین بردن سلول های باقی مانده پس از جراحی تومور و این روش احتمال بهبود را بسیار افزایش داده و تکمیل کننده روند درمانی است.
تزریق مجموعه داروهایی است که با فاصله زمانی حدود ۳ هفته به بیمار تجویز میگردد. این داروها عارضه هایی پس از مصرف به همراه خواهند داشت که در این فواصل زمانی برطرف میشوند و بدن بیمار آمادگی دریافت سری بعدی داروها را پس از گذشت این فاصله زمانی بدست خواهد آورد.
عوارض آن در زمان استفاده و یا پس از استفاده از داروها در بیمار دریافت کننده بروز می یابند و این عوارض ها که در زمان استفاده ایجاد میشوند معمولا گذرا و قابل برگشت هستند. شایع ترین این عوارض عبارتند از تهوع، استفراغ، ریزش موها و کاهش سلولهای خونی . عوارض درازمدت این داروها عبارتند از نارسایی تخمدان ها، اختلالات قلبی.
به دلیل سرعت بالای تکثیری که فولیکولهای مو دارند به سرعت تحت تاثیر داروهای درمانی قرار میگیرند که نتیجه آن ریزش موها است. اما پس از پایان معمولا موها دوباره همانند اول رشد خواهند کرد.
لزوما نه، زیرا انجام آن معیارهای مشخصی دارد. مثلا وقتی غدد لنفاوی زیربغل درگیر شده باشند شیمی درمانی ضرورت پیدا میکند و یا در تومورهایی که از نظر گیرنده هورمونی (استروژن و پروژسترون) منفی هستند انجام آن لازم خواهد شد.
سرطان هایی که از طرق غربالگری پیدا میشوند معمولا در مراحل خیلی زودرس شناسایی میشوند و احتمال نیاز به شیمی درمانی در آنها کمتر است و اما درمقابل سرطان هایی که با تاخیر شناسایی میشوند به احتمال زیاد نیاز پیدا خواهند کرد.
در سه حالت قبل از جراحی انجام می شود: